Karanfilić je specifična zimzelena začinska vrsta drveta koja raste u tropskim i suptropskim krajevima Azije. Poreklom je sa tla Indonezije, tačnije njegovo izvorno stanište su Molučka ostrva. Međutim, kako je u ljudskoj upotrebi već više hiljada godina, ova zimzelena biljka dospela je i u krajeve Brazila, zapadne Indije, Afrike, Zanzibara…

U našim krajevima karanfilić je poznat i kao „klinčić“ zbog svog specifičnog izgleda koji podseća na male klinčiće a sve iz razloga što se ova biljka bere neposredno pred cvetanje, dakle u pupoljku. U Evropi postaje poznata tek u Srednjem veku kada su ga Arapi preneli svojim trgovačkim putevima i ubrzo je zbog svojih svojstava, mirisa i arome, postao vrlo rasprostranjen.

 

Karanfilić ima široku primenu u ljudskoj upotrebi, pored toga što je začinska biljka, jer se koristi u pripremi hrane, slatkiša i napitaka, njegova svojsta su poznata i po tome što utiču pozitivno na niz zdravstvenih tegoba pa se koristi za pravljenje melema, čajeva, napitaka i drugih pomoćnih sredstava.

Nutritivna svojstva karanfilića

Osnovna funkcija karanfilića je u tome što on poseduje anestetička i antiseptička svojstva i za to je zaslužan eugenol koga u karanfiliću ima u velikom procentu. Zatim, pored eugenola u karanfiliću se nalaze različiti vitamini i minerali. Od vitamina zastupljeni su vitamina B6, A i C dok su od minerala najzastupljeniji kalcijum, magnezijum i gvožđe.

Karanfilić kao pomoćno i lekovito sredstvo

U kineskoj i dalekoistočnoj medicini karanfilić se koristi više od 3000 godina. Veliki procenat flavonoida koji imaju snažno antioksidativno, protivupalno i antikoagulantno dejstvo pomažu pri zaustavljanju krvarenja tako što se osušen karanfilić samelje pa se prah pospe na svežu ranu, na taj način se koristio prilikom tretiranje rana ranjenim vojnicima još pre nove ere. Njegova upotreba protiv zubobolje, upala desni i sluzokože usta je i danas prisutna, što je upravo razlog da je deo mnogih sredstava za oralnu higijenu.

Kod zubobolje, gel ili ulje od karanfilića deluje gotovo momentalno kao lokalni anestetik, oslobađajući od bola  izvestan vremenski period. Obzirom da poseduje i antiseptična svojstva dezinfikuje kožu i sluzokožu. Koristi se za tretiranje upalnih procesa u ustima, otklanja loš zadah, a obzirom da deluje i antibakterijski sprečava nastanak karijesa i održava higijenu usne duplje. Karanfilić se može koristiti i kao čaj i to najčešće protiv kašlja, prehlade i gripa. U slučajevima intenzivnih gavobolja, kostobolje i reume.

Obzirom da je karanfilić karakteristične, vrlo izražene, arome, mirisa i oporog ukusa i to zahvaljujući svom hemijskom sastavu, može se koristiti kod mučnine i povraćanja, nadimanja, zatim za poboljšanje rada digestivnog trakta i kod problema sa varenjem.

Etarsko ulje karanfilića

Etarsko ulje karanfilića dobija se parnom destilacijom cvetova biljke Syzygium aromaticum. Ulje karanfilića u najvećem procentu sadrži eugenol (75-88%) zbog toga deluje kao snažan antiseptik, analgetik, antiviralno, antibakterijski i protiv gljivica i parazita. Zbog antiseptičkih svojstava, ulje karanfilića je korisno za atletsko stopalo, gljivične infekcije, modrice…

Može se koristiti I kod uboda insekata. Ima stimulišući učinak na psihu i uklanja mentalnu iscrpljenost i stres, podstiče dubok i miran san. Veoma je snažno u prirodnom obliku i stoga bi trebalo da se upotrebljava razređeno.